[SF TODAE] My promise, Your promise - [SF TODAE] My promise, Your promise นิยาย [SF TODAE] My promise, Your promise : Dek-D.com - Writer

    [SF TODAE] My promise, Your promise

    TODAE & NYONGTORY FICTION

    ผู้เข้าชมรวม

    658

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    3

    ผู้เข้าชมรวม


    658

    ความคิดเห็น


    3

    คนติดตาม


    6
    เรื่องสั้น
    อัปเดตล่าสุด :  11 ต.ค. 56 / 17:11 น.


    ข้อมูลเบื้องต้น
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ
       
       
      ฮึ่มมมม ไอ้คุณพี่ตัวดี !!!! ผมถึงบ้านเมื่อไหร่ พี่โดนดีแน่ !!!!!!!!!!!


      "พี่ท็อปอยู่ไหนครับ??" เสียงประตูเปิดผลัวะ น้องรองของวงบิ๊กแบงพุ่งตัวเข้ามา ไม่มีแม้แต่ประโยคทักทายฮยองและมักเน่ที่นั่งอยู่สักนิด แต่ตอนนี้ก็ไม่มีใครกล้าพูดอะไร นอกจากพยักเพยิดหน้าไปทางห้องนอนของใครคนนั้นแทนคำตอบ

      "ใจเย็นนะแด พี่ท็อปยังไม่ตื่นเลย" ยองเบลองหยั่งเชิงเบาๆ โดยมีจียงและซึงรีพยักหน้าแบบกล้าๆกลัวๆสนับสนุน

      ก็ดูสิ เข้ามาอย่างกับพายุแบบนี้ ต่อให้เป็นลีดเดอร์คนเก่งหรือมักเน่ปากมากก็ไม่กล้าคิดต่อกร

      พี่ท็อปครับ ผมเอาใจช่วยพี่นะ T^T

      ความในใจจากสามคนที่ทำได้แต่นั่งมองคนมาใหม่เปิดประตูพรวดเข้าไปในห้องนอนของเป้าหมาย

      "พี่แดโกรธเรื่องที่พี่ท็อปเมาหรอฮะ" มักเน่หันไปถามคนใกล้ตัว

      "น่าจะใช่แหละ" จู่ๆจียงก็รู้สึกหนาวๆขึ้นมา เมื่อสายตาของคนข้างๆเปลี่ยนไป

      "เหมือนผมกับฮยองเลยนะฮะ ปล่อยให้คลาดสายตาไม่ได้ แค่ผมบินกลับก่อนวันเดียว เมาซะฟุบหลับคาโต๊ะ จนโดนเพื่อนถ่ายรูปมาอัพโชว์วีไอพี" ไม่ใช่แค่สายตา น้ำเสียงก็เปลี่ยนไปด้วย ไม่เห็นเหมือนเสียงเมื่อคืนสักนิด ชิ

      "พี่ไม่ได้เมาหลับซะหน่อย นายรู้ดีอยู่แล้วนี่ นายทำเป็นโกรธพี่ แล้วจะหาเรื่องทำโทษพี่ใช่ไหม ?" คราวนี้คนที่ต้องรู้สึกหนาวๆกับสายตาที่เปลี่ยน กลายเป็นมักเน่ซะแล้ว ... นี่ผมหาเรื่องเข้าตัวใช่ไหมครับวีไอพี เห้อออ

      "จะทำอะไรก็รีบทำ ก่อนพี่แอลจะปล่อยซิงเกิ้ลนะ ผมต้องมาทวิตช่วยพี่แอลขายของ คิ" ซึงรีคว้ามือของจียงที่ยังงงๆ ไม่คิดว่านอกจากซึงรีจะไม่ขัดขืนแล้วยังเป็นคนชวนเขาเข้าห้องอีกด้วย โอเอ็มจี จียงเลิฟริริคร้าบบบ >__<

      ส่วนยองเบก็ได้แต่มองสลับไปสลับมาระหว่างสองห้องของสองคู่ ก่อนจะตะโกนขำๆให้คนทั้งสี่ได้ยิน

      "ห้องไหนอยากสามพี โทรตามฉันได้นะ ฮ่าๆๆๆๆ" ว่าแล้วก็เข้าบริษัทดีกว่า ไม่อยากอยู่ได้ยินเสียงอะไรๆหรอก ชิ



      "พี่ท็อป ตื่นเดี๋ยวนี้ !!!!" คนหลับไม่แม้แต่จะขยับตัวสักนิด

      "ไอ้พี่ท็อป ตื่นโว้ยยยยย !!!!" ผมเข้าไปดึงแขนเขาให้ตื่น แต่สาบานเลยว่าผมไม่ได้คาดคิดว่าสถานการณ์มันจะกลายเป็นแบบนี้ !!!!

      คน(แกล้ง)หลับ อาศัยจังหวะที่ผมไม่ได้ตั้งตัว คว้ามือที่ผมเขย่าตัวเขา แล้วกระชากผมลงไปบนเตียง !!!!

      ผล ตอนนี้ผมนอนอยู่บนเตียง โดยมีคน(แกล้ง)หลับทำตาใสแป๋ว ยิ้มกว้าง คร่อมอยู่บนตัวผม

      ไม่อยากเชื่อ นี่ผม คังแดซองพลาดท่าให้ตาแก่แห่งวงเนี่ยนะ !!!!!!!!

      "พี่มีแรงเยอะขนาดนี้เลยหรอเนี่ย" ยอมรับว่าความโมโหที่สะสมมาตั้งแต่เห็นรูปเมื่อคืนจนถึงตอนนี้ มันได้หายไปเกินครึ่งแล้ว เพียงเพราะแค่ได้เห็นหน้าคนที่ผมคิดถึงที่สุดคนนี้

      "แดไม่อยู่ตั้งนาน พี่ไม่รู้จะเอาแรงไปใช้กับอะไร นี่แค่เริ่มต้นเท่านั้นเองครับที่รัก" นั่นไง ยิ้มอีกแล้ว แล้วไอ้แววตาวิบวับนั่นอะไร ผมพึ่งถึงเกาหลี ยังไม่ได้พักสักแอะ คอนก็ติดๆกัน เหนื่อยจะแย่ พี่จะมาทำสายตาวิบวับนั่นใส่ผมเพื่อออออ

      พี่ก็รู้ ถ้าเริ่มแล้วมันจะจบยากนะ คนบ้าเอ๊ยยย

      "สัญญากันไว้ว่ายังไง?" แม้จะหายโกรธไปเกินครึ่ง แต่ขอเฉ่งปี๋คนผิดสัญญาสักหน่อยก็ยังดี

      "ในระหว่างที่แดไม่อยู่ พี่จะไม่ไปทำตัวเมาเละเทะที่ไหน" คนให้คำสัญญาทวนคำสัญญาได้อย่างชัดเจน

      "แล้วรูปเมื่อคืนคืออะไร?"

      "ก่อนพี่จะตอบคำถาม ขอพี่ถามแดบ้างสิ" แน่ะ ยังมีมาต่อรอง แต่ผมก็อยากรู้ว่าเขาจะถามอะไร จึงพยักหน้าเป็นเชิงอนุญาตให้เขาถามคำถามมา

      "ก่อนเริ่มทัวร์คอนเสิร์ต แดสัญญากับพี่ไว้ว่ายังไง?"

      ... ผมไปสัญญาอะไรกับเขาตอนไหน ไม่มีนี่นา ผมนึกไม่ออก พี่ท็อปจะหาเรื่องแกล้งผมอีกแล้วใช่ไหมเนี่ย

      "ไม่มี ผมไม่เคยให้สัญญาอะไรกับพี่นี่นา พี่ท็อปเมาค้างใช่ไหม ถึงได้เลอะเลือนแบบนี้"

      "แดจำคืนก่อนที่แดจะบินได้ไหม" ผมนึกย้อนกลับไปถึงเหตุการณ์ในคืนก่อนที่ผมจะบินไปญี่ปุ่น ...

      ฉ่าาาาา ....

      เสียงหน้าผมเองครับ !!!! ก็คืนนั้นเราสองคน ... กันน่ะ ผมรู้ ทุกคนเข้าใจที่ผมจะสื่ออออ >____<

      "ไม่เห็นจำได้ !!!!" ผมเผลอใส่อารมณ์เกินคนจำไม่ได้ไปนิด เลยทำให้คนตรงหน้าหัวเราะออกมาเบาๆ รู้ทันผมตลอดเลยนะพี่ท็อป !!!

      "คืนนั้นพี่พูดอะไรไว้บ้าง แดยังจำได้ไหม"

      โอ๊ยยย ใครมันจะไปจำได้ จุดนั้นผมหูอื้อตาลายคล้ายจะเป็นลม ได้ยินแต่เสียงตัวเองเท่านั้นแหละ คนบ้า !!!!!

      "ไม่ได้"

      "งั้นพี่จะฟื้นความจำให้" ไม่พูดเปล่า คนที่คร่อมผมอยู่ ขยับลงมาซุกไซ้หน้าอยู่ที่ซอกคอผม

      "เนี่ย พี่ทำแบบนี้ แดจำได้ไหม" คนตัวโตพูดอู้อี้อยู่กับซอกคอผม เงยหน้าขึ้นมาคุยกันดีๆไม่ได้หรือไง ซอกคอผมไม่มีอะไรหรอกนะ ไม่ต้องซุกเข้าไปนานขนาดนั้นก็ได้

      "พี่ก็เริ่มแบบนี้ทุกทีอ่ะ มันก็เหมือนกันทุกครั้ง ผมยังจำไม่ได้หรอก" ฮ่าๆๆ จะว่าผมอ่อยก็ได้ แต่ผมเองก็คิดถึงเขาไม่น้อยเหมือนกัน ตลอดเวลาที่อยู่ญี่ปุ่น ผมคิดถึงเขาตลอด อยากทัวร์ให้เสร็จจะได้กลับมาหาเขาไวๆ

      "แล้วพี่ก็ทำแบบนี้" ริมฝีปากบางของคนข้างบนกดจูบลงมาบนริมฝีปากของผม เราจูบกันแผ่วเบา แต่ทว่าเนิ่นนาน มันไม่ใช่จูบแบบที่เรียกร้องต้องการ แต่เป็นจูบที่ผมรับรู้ได้ว่าเขาต้องการจะบอกว่าเขาก็คิดถึงผมเหมือนกัน

      "ไม่ใช่แบบนี้ซะหน่อย" หลังจากคนข้างบนถอนจูบ เพราะผมเริ่มมีอาการหายใจไม่ทัน ผมก็ยังคงยั่วเขาต่อ คิคิ

      "อืมม ก็จริง แต่ถ้าพี่ทำเหมือนคืนนั้นเป๊ะ พี่ว่าเราคงเคลียร์กันไม่จบภายในวันนี้แน่" 

      "ผมยังไม่เห็นว่ามันจะเกี่ยวอะไรกับเรื่องที่พี่บอกว่าผมให้สัญญาเลย นี่พี่หาเรื่องเอาเปรียบผมเฉยๆสินะ"

      "เรื่องมันต่อจากนี้ต่างหาก"

      พูดจบ คนข้างบนก็จัดการไล่จูบผ่านเสื้อยืดไปทั่วแผงอกกว้างของผม เห้ยย นี่เรายังคุยกันไม่จบเลยนะ พี่ทำแบบนี้เราก็คุยกันต่อไม่ได้แล้วน่ะสิ ...

      "แดสัญญากับพี่นะ ว่าร่างกายนี้ของแดจะเป็นของพี่คนเดียว ห้ามใครแตะต้องเกินความจำเป็น" พูดจบ คนข้างบนก็ก้มลงมาจูบผมอีกครั้ง แต่จูบคราวนี้รุนแรงเรียกร้องจนผมเผลอครางออกมา

      "อื้ออออออ ...."

      แล้วพี่ท็อปก็ถอนจูบออกอย่างกะทันหัน ปล่อยให้ผมงงว่าผมทำอะไรผิดไปหรือเปล่า ทำไมเขาถึงเลิกจูบแบบไม่ทันตั้งตัวขนาดนั้นล่ะ

      "จบการฟื้นความจำครับ"

      ห๊ะ นี่พี่ฟื้นความจำอะไรให้ผม มีแต่พี่ลวนลามผมไม่ใข่หรอ ...

      แต่เอ๊ะ เมื่อกี๊เหมือนผมได้ยินพี่ท็อปพูดอะไรสักอย่างนี่นา ?

      "ก่อนพี่จูบผม พี่พูดว่าอะไรนะ"

      "พี่บอกว่าร่างกายของแดเป็นของพี่ อย่าให้ใครแตะต้องเกินความจำเป็น"

      "... แล้วพอพี่จูบผม ผมก็เผลอครางอื้อออกมา พี่เลยถือว่าผมตอบรับสัญญา ?"

      "ที่รักพี่เก่งที่สุด" คนที่ชมผมก้มลงมาหอมแก้มผมไวๆก่อนจะลุกขึ้นนั่ง และดึงผมลุกขึ้นนั่งหันหน้าเข้าหากัน

      "แดไม่รักษาสัญญากับพี่ก่อน ปล่อยให้ไอ้แฟนบอยคนนั้นมันกอดมันอุ้มได้ยังไง"

      "นั่นมันเป็นงานนะฮะ แต่พี่น่ะ หนีไปกินเหล้าเมาปลิ้น ทั้งที่สัญญากับผมเอาไว้แล้วแท้ๆ"

      "งานอะไรต้องมีอุ้มมีกอด พี่หวงไม่รู้หรอ" คนหวงทำหน้าตายับยู่ยี่จนผมอดที่จะขำไม่ได้ ก่อนจะค่อยๆขยับเข้าไปใกล้คนหน้ายู่ แล้วใช้มือสองข้างประคองใบหน้าหล่อๆนั่นไว้

      "โอเคครับ ผมผิดเองที่ให้แฟนบอยคนนั้นกอด ผมขอโทษครับ" พูดไปพร้อมยิ้มละลายใจที่ผมใช้สยบพี่ท็อปมาหลายต่อหลายครั้ง ร้อยทั้งร้อย พี่ท็อปต้องหายโกรธครับ คิคิ

      หน้าคมค่อยคลายคิ้วที่ขมวดลง เรานั่งมองตากันสักพัก ซึมซับความรู้สึกดีของการได้อยู่ด้วยกันเอาไว้ เพราะอีกไม่นานด้วยตารางทัวร์คอนเสิร์ตของผม ผมก็ต้องกลับไปญี่ปุ่นอีกครั้ง

      "พี่คิดถึงนายมากนะแดซอง" คนโตแต่ตัวทำหน้าตาบิงกูแบบที่ผมรัก

      "ผมก็คิดถึงพี่ คิดถึงม๊ากมากด้วย" ผมยิ้ม ยิ้มอย่างไม่มีเหตุผล หรือเหตุผลที่ผลที่ผมชอบยิ้ม อาจเป็นเพราะคนตรงหน้า

      "พี่ชอบรอยยิ้มของนายมากเลย" คนตัวโตทำหน้าอ้อนมากขึ้น

      "ที่ผมยิ้ม ไม่ใช่เพราะพี่ชอบ แต่เพราะผมอยู่กับคนที่ผมชอบ ผมถึงยิ้มได้" เลี่ยนมั้ยครับ อิอิ อย่าเพิ่งอ้วกนะครับ รักกัน ก็ต้องมีมุมหวานๆบ้างสิเนอะ จะให้ผมตบตีกับพี่ท็อปตลอดก็คงไม่ไหว

      "เมื่อคืนพี่แกล้งเมาหนัก เพราะพี่รู้ว่าแดจะต้องรีบกลับมา"

      นี่แหละครับแฟนผม มีแผนตลอด แต่ผมก็ดีใจที่เขารักและหวงผมขนาดนี้

      "ตกลงพี่หายงอนผมเรื่องสัญญานั่นแล้วนะครับ"

      คนตรงหน้าไม่ตอบ ขยับตัวลงไปยืนอยู่ที่ปลายเตียง พลางยื่นมือใหญ่ที่ผมแสนจะรักมาตรงหน้า ผมไม่รู้ว่าเขาจะทำอะไร แต่ลองดูกันสักตั้งก็ได้ เพราะช่วงหยุดยาวผมตั้งใจยกเวลาทั้งหมดให้คนแสนงอนตรงหน้าอยู่แล้ว

      "ไหนบอกพี่มาซิว่าแฟนบอยคนนั้นกอดแดยังไง กอดพี่แบบที่เขากอดแดเลยนะ" ผมเริ่มเดาออกว่าเขาจะทำอะไร พลางหัวเราะด้วยความอ่อนใจเพราะความขี้หวงของคนตรงหน้า ขนาดเมมเบอร์บิ๊กแบงด้วยกัน เขายังไม่ชอบให้ใครแตะต้องผมเลยนี่ครับ

      "แบบนี้ครับ" ผมเลื่อนตัวเข้าไปกอดเขาตามที่เขาต้องการ

      "เห้ย นี่มันกอดเอวแดด้วยหรอ มากไปแล้ว !!!!!"

      ยอมรับก็ได้ครับว่าผมทำเกินความจริงไปหน่อย ฮิฮิ

      "มา พี่จะกอดแดแบบนั่นบ้าง แล้วแดก็ต้องลืมกอดของแฟนบอยคนนั้นไปเลยนะ จำแต่กอดของพี่ท็อป คนที่รักแดที่สุดก็พอ"

      คนตรงหน้าเข้ามากอดผมแบบที่ผมกอดเขาเมื่อกี๊ สาบานเลยครับว่าความเหนื่อยที่สะสมมาทั้งหมด มันสลายหายไปหมดแล้ว

      อ้อมกอดนี้เป็นของผม อ้อมกอดที่จะไม่มีวันทำร้ายผม

      "... แล้วเรื่องอุ้มล่ะครับ ผมต้องอุ้มแบบที่เขาอุ้มผมให้พี่ดูด้วยไหม" ผมพูดอยู่กับแผงอกแข็งแรงของคนรัก

      "อืมมม เรื่องอุ้มคงไม่ต้อง เพราะเขาแค่อุ้มแดเฉยๆ แต่พี่กำลังจะอุ้มแดขึ้นเตียงล่ะ"

      พี่ท็อปคงไม่ได้คิดจะอุ้มผมขึ้นเตียงไปเล่นไพ่นกกระจอกกันหรอกใช่ไหมครับ ;)


      "นั่นไงล่ะ ผมมาทวิตไม่ทันจริงๆด้วย ดูสิเอ็มวีปล่อยมาตั้งนานแล้ว ปกติผมไม่เคยช้ากับเรื่องแบบนี้นะ เพราะพี่คนเดียวเลย !!!!!!" จียงได้แต่ขำกับความน่ารักของคนข้างตัว จึงยื่นมือไปบีบจมูกซึงรีเบาๆด้วยความหมั่นเขี้ยว

      "แอลรอได้น่า แค่นายทวิตช้าคนเดียว ยอดไม่ตกหรอก แต่นายก็รู้ว่าพี่น่ะรอไม่ได้แล้ว"

      "พอแล้วไอ้พี่บ้า !!!!!! ทำไมหื่นงี้เนี่ย"

      "นายเตรียมคิดโมเม้นท์ที่เราจะไปทำที่ไทยด้วยนะ เอาให้แม่ยกฟินตายกันไปข้างนึง ส่วนใครไม่ได้ไปก็เอาให้เขาเสียดายจนอยากกัดลิ้นตายไปเลย หึหึ"

      "..."

      "แต่ตอนนี้เรามาทำโมเม้นให้พี่กับนายฟินตายกันก่อนดีกว่า..."


      "บอส มาให้พ่อถ่ายรูปหน่อย ไม่มีคู่ เล่นอินสตราแกรมก็ได้วะ"
       
       
      --------------------
       
       
      จบค่า

      ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

      loading
      กำลังโหลด...

      ความคิดเห็น

      ×